“Roman yazmak belki de şuna da bir isyan olabilir diyorum. Nasılsa insan kendisi yazıyor romanı, kendisini yazıyor aslında, kendi yalnızlığını yazıyor. Yalnızlığını böyle dolduruyor, böyle bir direniş icat ediyor fantezilerle.”
Adalet Ağaoğlu
“Roman kahramanlarımdan biri Don Quijote’dir, beni delisi akıllısıyla bir hayatın içine soktuğu için; ikincisi Hamlet’tir; hayatın bir düşünceler yumağı olduğunu duyumsattığı için… Deli sanılanın akıllı, akıllı sanılanın ahmak olduğunu mu öğrenmek istiyorsunuz, Don Quijote ’yi; insanın “insan”dan öte bir duygular karmaşası olduğunun bilincine mi varmak istiyosunuz, Hamlet ’i okuyun…”
Adnan Binyazar
“Gustave Flaubert, Madam Bovary’nin yazarı, bir kere sorulduğunda kendisine: ‘Madam Bovary kimdi?’ diye, demiş ki ‘Ben Madam Bovary’yim. Madam Bovary benim.” Bir yazarın bunu söylemesi muhteşem bir başarıdır. Bunu söylemesi sadece cesaret değil, bir özgüven, bir gerçeğin ifadesi.”
Prof. Talât Sait Halman
“Bana bir kahraman gösterin, bir trajedi yazayım.”
Scott Fitzgerald
“Bir roman bir şeyleri iddia etmez, roman sorular sorar. İnsanların aptallığı, her şey için bir yanıtları olduğunu sanmalarından gelir. Don Quixote dünyayı gezerken, dünya gözlerinin önünde bir gizeme dönüştü. Bu ilk Avrupalı romanın, tüm dünya roman tarihine bıraktığı özel bir mirastır. Yazar, okuyucusuna dünyayı bir soru olarak görmesini öğretir. Bu tavır bilgelik ve hoşgörü içerir.”
Milan Kundera
“Aslında her insan bir romandır ve biraz kahramandır. Gün gelir anlar ki, harcadığı tek şey hayalleri değil, zamandır.”
Cengiz Aytmatov
“…İşte benim roman kahramanlarımdan bazıları bunlar. Kuş olup uçan Mösyö Hristo, garip bir Eva Peron mumyası, Evita’nın kendisi, hafif marazi bir tutkuyla ona tutulan Doktor Pedra Ara, aslında acımasız biri olan Juan Peron gibi kişiler ve sonsuz gece…”
Nazlı Eray
“Bizler günlük yaşamda, ancak sıra dışı işler yapanlara, olağan dışı, alışılmamış eylemlerde bulunanlara, karar verenlere, cesaretle isteyenlere ve istemlerini gerçekleştirenlere “kahraman” deriz. Çünkü biz çoğunlukla, kendi eylem olanaklarımızı ortaya koymada, eylemlerimizin ardındaki istemeyi ele vermede, anlatmada açıklık yolunu tercih etmeyiz. Bu duruma karşılık romanın özneleri, bu noktada öylesine açıktırlar ki, onlar yüreklidir, cesurdur, kahramandır; çünkü kendilerini gerçekten kahramanca ele verirler, onların, gerçek yaşamdaki özneler gibi zırhları yoktur; onların her biri kendisini açıklıkla ortaya koyar. Onlar bize kahramanca uzanır, daha da ötesi, bize kahramanca ders verirler, eylem olanaklarını gösterirler; bizi bize tanıtırlar; sınırlarımız üzerinde düşünebilmemizi sağlayabilirler; bu özneler, kahramanca bir tutum içinde her durumu bir sınır durumu olarak algılayıp düşünmedeki ve dildeki o güçlü varoluşlarıyla bizi kendi dünyalarına çağırırlar, çekerler.”
Prof. Dr. Betül Çotuksöken
T.C.Maltepe Üniversitesi Rektör Yardımcısı
“Kahraman” her nerede yaşıyor olursa olsun, ister bir romanın içinde ister sahnede ya da sinema perdesinde; bir yerden sonra yolculuğuna, rotasına kendi karar verir gibi geliyor bana. Romanda “tanrı yazar” karar verir, roman kahramanının yolculuğuna. Oysaki ayağa kalkan, can bulan kahraman kendi doğasını yaşamaya başlar ve o andan itibaren yazardan kahramana akan enerji bir anda çift yönlü olmaya başlar. Artık ayağa kalkan, can bulan kahraman da kendi hayatını yaşamaya başlar çünkü. Yazarın niyet ettiğinden fazla bir hareket yapar ya da iki laf fazla söyler. Ve o fazladan yapılan hareketle, fazladan söylenen iki lafla kahraman başkalaşır. Yazar mı kahramanı yazar, kahraman mı yazara kendini yazdırır? İşte o andan sonrası tartışmalıdır.
Prof. Dr. Semih Çelenk
“Onlar ikinci bir hayatın kahramanları. Hem gerçek yaşamın içinden çıkan hem de o yaşamın “rutin”, “sıkıcı”, “günlük” edimlerinden uzak, ama daha çok seçilmiş olayların, seçilmiş hikâyelerin, seçilmiş ruhsal ve duygusal hallerin içinde yaşayan kişiler; roman kahramanları. Hem bizden birileri hem değil… Hem çok tanıdık hem biraz yabancı… Hem alabildiğine gerçek hem olağanüstü…”
Roman Kahramanları Dergisi
